Türk tekstil sektörünün kökeni 16. ve 17. yüzyıllardaki Osmanlı dönemine kadar uzanmakta olup, mevcut Cumhuriyet’in kuruluşuna kadar tüm ulusal sanayi bu sektöre odaklanmış, ardından gelişimi 20. yüzyıla kadar, özellikle 1923 ve 1962 yılları arasında devam etmiştir. Temel bir malzeme olan pamuk üretiminin artması, sonraki yıllarda sektörün gelişimine kararlı bir şekilde katkıda bulunmuştur.

80’li yıllarda sektör dış dünyaya açılarak uluslararasılaşma yolunda bir dönüm noktasını temsil etmiş, 90’lı yıllarda toplam ulusal ihracatın %9,3’üne ulaşmış ve bugüne kadar büyümesini sürdürmüştür.

Sektördeki şirketlerin büyük çoğunluğu orta ölçekli olup, sermaye yoğun bir endüstride yer almaktadır. Türk tekstil ihracat sektörünü kapsayan şirketler ağırlıklı olarak İstanbul, İzmir, Denizli, Bursa, Kahramanmaraş ve Gaziantep’te yoğunlaşmıştır.

Genel olarak Asyalı ve özellikle Çinli şirketlerin fiyat rekabeti nedeniyle, Türk tekstil endüstrisi son yıllarda katma değeri ve kalitesi yüksek ürünler sunmaya ve Avrupa pazarları gibi önemli pazarlarda görülmeye başlayan markalar geliştirmeye odaklanmıştır.

Türkiye, tekstil ürünleri ihracatında dünyada üçüncü, Avrupa’nın ise ikinci büyük ihracatçısı olup, toplamın %49’unu AB’ye ihraç etmektedir. ikinci pazarı eski Sovyet cumhuriyetleridir.